Anna

Het blijft bijzonder om mijn leven hier te mogen delen met familie en vrienden van thuis! Ruim 2 weken geleden ging ik ietwat zenuwachtig op weg naar het vliegveld om Anna te verwelkomen in Cambodia. Een heerlijk weerzien na anderhalf jaar, maar toch al heel snel weer zo gewoon. Onder het genot van een plastic bekertje rode wijn in de tuktuk de eerste nieuwtjes weer met elkaar delen… Lekker als vanouds!
Een drukke week voor de boeg. Van Phnom Pehn terug naar Kratie, dan naar Mondulkiri en ook nog ff Ratanakiri aan doen om vervolgens weer in Kratie te belanden.

Een bijzondere reis richting Mondulkiri, waar ons geduld goed of de proef werd gesteld. En wonderbaarlijk kan ik zeggen dat ik er totaal geen moeite mee had dat onze kar 20 km voor Sen Monorom, provincial town, ‘dood’ ging en dat we uiteindelijk 4,5uur later, inmiddels pikke donker, onze reis voort konden zetten. Je eraan over geven, rustig blijven en genieten van het goeie lijf van de jongen die de kar probeert te maken, was de enige remedie om niet gefrustreerd te raken… net als de Khmers.

Helaas werd er nog een beetje roet in ons eten gestrooid door een of ander onzichtbaar beestje die zich lekker in An dr darmen had genesteld. Echter had Anna geen betere plek kunnen kiezen om ziek te zien dan Mondulkiri! De temperatuur in deze ietwat Noordelijker provincie is aangenaam koeler dan in Kratie en de natuur is ongelooflijk puur en mooi. Echter ff jungelen in de jungle van Mondulkiri zat er dus ff niet in voor deze Jane, dus wederom geen Tarzan aan de haak geslagen.
Gelukkig liet An dr beestje het wel toe om na een paar dagen toch er op uit te trekken en al het schoon dat Mondulkiri heeft te gaan zien en ervaren. Prachtige watervallen, mooie mensen, bergen, bossen, groen, scheetige kids, olifanten, lekker zwemmen met je kleren aan en een heel grappige motodop driver die niet ophield met liefdesliedjes zingen.. Vooral Westlife! (ff onderons An: ‘Listen to your heart, listen to your soul…’ en An om niet te vergeten: too many people;-))

Echter na een weekje vrij moest er weer gewerkt worden, dus terug naar Kratie, waar Anna een klein kijkje heeft kunnen nemen in mijn leven aldaar.
Inmiddels heb ik al weer afscheid moeten nemen van Anna, wat toch wel gepaard ging met een klein traantje, maar met een goed vooruitzicht dat er nu geen anderhalf jaar meer tussen zit voordat we elkaar weerzien!!