Machteloosheid versus blijdschap
Door: Emily
Blijf op de hoogte en volg Emily
22 Februari 2009 | Cambodja, Phnom-Penh
Ondanks alle fijne en bijzondere gebeurtenissen die ik hier in Cambodia mee mag maken, zijn er ook keer op keer verdrietige en trieste momenten.
Zo begon afgelopen week met een heel treurig bericht. Mijn collega Konthea heeft afgelopen weekend zijn 13-jarige zoon verloren. Zoonlief is verdronken in de Mekong. Hij was met vriendjes aan het spelen aan de rand van de rivier en is op een of andere manier te ver te water geraakt en er niet meer levend uitgekomen. Hij kon niet zwemmen. Zo onbegrijpelijk, want het is voor ons wederom zo vanzelfsprekend dat je kunt zwemmen... En de kinderen hier spelen zoveel in en langs de rivier, waarschijnlijk kunnen velen niet zwemmen. Het was hartverscheurend om het verdriet van Konthea en zijn vrouw te aanschouwen, maar tevens ook heel bijzonder om te zien hoe men in de Khmer cultuur met rouw omgaat.
Ook hebben we met man en macht afgelopen week geprobeerd een moeder te overtuigen om nog niet met haar zoontje naar huis te gaan, daar haar zoon zodanig ondervoed is, dat het risico op sterven nabij is.
Een 3-jarig prachtig kereltje, 5.9 kilo, armpjes en beentjes met een omtrek vergelijkbaar met een rijksdaaldaar (weet ff niet waarom ik hier naar refereer, beetje uit de tijd), bolle buik en oud gezichtje, kortom een klassiek geval van ernstige ondervoeding. Om maar ff wat vergelijkings materiaal te geven.. om ernstig ondervoed te zijn voor zijn leeftijd en lengte moet je ongeveer 7,5 kilo wegen en om een gemiddeld gewicht te halen zou je ongeveer 9 kilo moeten wegen..
Ondervoeding wordt oa behandeld met een speciale formule melk. Echter wilde deze moeder niet geloven dat deze melk haar zieke kindje voor een groot deel zou helpen in het genezingsproces, dat het lichaam van haar zoontje momenteel niet de kracht heeft om zich te verweren tegen infecties en jah dat hij dus bijzonder kwetsbaar is. Daarbij werd er een groot beroep gedaan op haar zorg, want zij als moeder moet haar zoon deze melk geven.. Een hels gevecht. Wanneer we er niet op toezagen dat haar zoon de porties melk kreeg wanneer hij het zou moeten krijgen, dan gebeurde er niets. Geen wonder dat zoonlief geen gram aan kwam. Heel erg triest. Want het jochie was wel degelijk hongerig en wilde zeker de melk wel drinken of ander voedsel eten als hij het aangeboden kreeg… Moeilijk om aan te zien dat er een zodanig tekort aan zorg en aandacht was.… Waarom? Vele antwoorden op deze vraag te geven, maar de uiteindelijke oorzaak of reden zat te diepgeworteld en blijft voor mij een vraagteken.
Gelukkig wegen deze trieste gebeurtenissen niet op tegen de blijde gebeurtenissen. Zo hebben we onlangs een prachtige bruiloft gehad van Sity, een van de lokale vriendjes. Is Dane, ook een lokaal vriendje, papa geworden van een prachtdochter. En ik mocht bij de bevalling zijn.. Een bijzondere bevalling, daar het een vacuumbevalling werd en juist op het moment dat de vacuum nodig was de electriciteit uitviel…. Improviseren dan maar. Voor deze keer mocht, beter om te zeggen moest de vader de verloskamer in, want een handpomp werd gebruikt om de zuigkracht te krijgen voor voor de bevalling en jah de vader moest dus aant werk..
Probeert mijn vriendinnetje Manich, mij te veranderen in een meisje meisje, want ze is er van overtuigd dat ik ‘mooier’ ben met ‘meisjes achtige‘ oorbellen en heeft me dus inmiddels al voorzien van 2 paar, die ik dan weer braaf draag, omdat ik haar niet wil teleurstellen. (Nu in PP heb ik ze gauw verruild voor mijn eigen degelijke ring oorbellen;-)). En als klap op de vuurpijl heb ik maar liefst 2 tickets geboekt. Ohh het leven als een volunteer is zo slecht nog niet. Kom jullie ff vluchtig bezoeken eind juni, dus zorg er maar voor dat het zonnetje schijnt!
Veel liefs voor jullie. X
Zo begon afgelopen week met een heel treurig bericht. Mijn collega Konthea heeft afgelopen weekend zijn 13-jarige zoon verloren. Zoonlief is verdronken in de Mekong. Hij was met vriendjes aan het spelen aan de rand van de rivier en is op een of andere manier te ver te water geraakt en er niet meer levend uitgekomen. Hij kon niet zwemmen. Zo onbegrijpelijk, want het is voor ons wederom zo vanzelfsprekend dat je kunt zwemmen... En de kinderen hier spelen zoveel in en langs de rivier, waarschijnlijk kunnen velen niet zwemmen. Het was hartverscheurend om het verdriet van Konthea en zijn vrouw te aanschouwen, maar tevens ook heel bijzonder om te zien hoe men in de Khmer cultuur met rouw omgaat.
Ook hebben we met man en macht afgelopen week geprobeerd een moeder te overtuigen om nog niet met haar zoontje naar huis te gaan, daar haar zoon zodanig ondervoed is, dat het risico op sterven nabij is.
Een 3-jarig prachtig kereltje, 5.9 kilo, armpjes en beentjes met een omtrek vergelijkbaar met een rijksdaaldaar (weet ff niet waarom ik hier naar refereer, beetje uit de tijd), bolle buik en oud gezichtje, kortom een klassiek geval van ernstige ondervoeding. Om maar ff wat vergelijkings materiaal te geven.. om ernstig ondervoed te zijn voor zijn leeftijd en lengte moet je ongeveer 7,5 kilo wegen en om een gemiddeld gewicht te halen zou je ongeveer 9 kilo moeten wegen..
Ondervoeding wordt oa behandeld met een speciale formule melk. Echter wilde deze moeder niet geloven dat deze melk haar zieke kindje voor een groot deel zou helpen in het genezingsproces, dat het lichaam van haar zoontje momenteel niet de kracht heeft om zich te verweren tegen infecties en jah dat hij dus bijzonder kwetsbaar is. Daarbij werd er een groot beroep gedaan op haar zorg, want zij als moeder moet haar zoon deze melk geven.. Een hels gevecht. Wanneer we er niet op toezagen dat haar zoon de porties melk kreeg wanneer hij het zou moeten krijgen, dan gebeurde er niets. Geen wonder dat zoonlief geen gram aan kwam. Heel erg triest. Want het jochie was wel degelijk hongerig en wilde zeker de melk wel drinken of ander voedsel eten als hij het aangeboden kreeg… Moeilijk om aan te zien dat er een zodanig tekort aan zorg en aandacht was.… Waarom? Vele antwoorden op deze vraag te geven, maar de uiteindelijke oorzaak of reden zat te diepgeworteld en blijft voor mij een vraagteken.
Gelukkig wegen deze trieste gebeurtenissen niet op tegen de blijde gebeurtenissen. Zo hebben we onlangs een prachtige bruiloft gehad van Sity, een van de lokale vriendjes. Is Dane, ook een lokaal vriendje, papa geworden van een prachtdochter. En ik mocht bij de bevalling zijn.. Een bijzondere bevalling, daar het een vacuumbevalling werd en juist op het moment dat de vacuum nodig was de electriciteit uitviel…. Improviseren dan maar. Voor deze keer mocht, beter om te zeggen moest de vader de verloskamer in, want een handpomp werd gebruikt om de zuigkracht te krijgen voor voor de bevalling en jah de vader moest dus aant werk..
Probeert mijn vriendinnetje Manich, mij te veranderen in een meisje meisje, want ze is er van overtuigd dat ik ‘mooier’ ben met ‘meisjes achtige‘ oorbellen en heeft me dus inmiddels al voorzien van 2 paar, die ik dan weer braaf draag, omdat ik haar niet wil teleurstellen. (Nu in PP heb ik ze gauw verruild voor mijn eigen degelijke ring oorbellen;-)). En als klap op de vuurpijl heb ik maar liefst 2 tickets geboekt. Ohh het leven als een volunteer is zo slecht nog niet. Kom jullie ff vluchtig bezoeken eind juni, dus zorg er maar voor dat het zonnetje schijnt!
Veel liefs voor jullie. X
-
22 Februari 2009 - 08:58
Dinysia:
Hoi Emily,
Zo zie je inderdaad maar dat het leven voor ons veel in petto heeft. Maar wat een goed nieuws dat jij naar Nederland komt! Ben een grote mail voor je aan het typen, dus die komt via de hotmail!
lfs Dinysia -
22 Februari 2009 - 10:45
Harry En Betty:
Hoi lieve Emily,
'tjonge wat heftig allemaal en wat een verdriet. Inderdaad wij kunnen ons hier niet voorstellen dat je je kind aan het water laat spelen terwijl het niet kan zwemmen, een wereld van verschil.....
Maar ook dat kindje van 3 jaar, wat zul je je dan toch ongeloofelijk machteloos voelen, we hebben een diep respect voor jullie werk!
Geweldig dat je in juni naar Nederland komt, je zult tijd te kort komen!
Emily, veel strekte met je mooie werk,
Liefs van ons. -
23 Februari 2009 - 12:13
Sylvia:
hey emily
Jeetje wat een heftig verhaal pfff!!!.
Hoe gaat het nu met dat jongetje van 3?
in Juni kom je eventjes terug, voor hoelang?
kom je dan ook nog even in de WL?
Als je er tijd voor hebt tenminste.
xxx sylvia -
23 Februari 2009 - 21:18
Rietje En Coen:
net de foto's gezien van pa en ma, wat een mooie foto's en mooie mensen en natuur. Jij staat er ook goed op, niks verandert zo te zien. aparte belevenissen beschrijf je in je verhaal, veel succes daaro -
23 Februari 2009 - 21:20
Coen:
haha, gave foto van die slaapkoppen in de auto! -
26 Februari 2009 - 16:21
Muur:
Ha die Eem! Da's bepaald geen saai leven wat je daar leidt, grote ups en downs en je lijkt je er goed door te slaan! Heb veel bewondering!
Kijk erg uit naar je komst in juni... nog eventjes...
Veel liefs* -
06 Maart 2009 - 07:45
Anna:
Lieverd,
Je moet collumschrifster worden!
Wat een triest verhaal van dat mannetje zeg....
Over een maandje ben ik bij je en kan ik nog veel meer begrijpen van je verhalen. Ik vind ze hoe dan ook heerlijk om te lezen!
Meis........almost there!
ZIN ZIN ZIN -
14 Maart 2009 - 16:24
Herman Holtmaat:
Emily,
gefeliciteerd met de verjaardag van Henk!!!!!
Ik drink vanavond een biertje ook op jou!
Herman -
16 Maart 2009 - 18:16
Koen:
Ha Emily, had al een hele tijd niet op je site gekeken, maar vind het erg leuk te lezen dat het goed met je gaat in Vietnam!! Groetjes Koen -
26 Maart 2009 - 20:26
Henk Holtmaat:
Hoi Emily,
Vandaag in Zwolle enkele oude kennissen van jou gesproken. Ik moet je van hen de allerhartelijkste groeten doen.
Wij (16 Lenferink medewerkers ) hadden een herhalingscursus BHV in het wijkgebouw SIO in Ittersum. Ik sprak daar met Leo en Henny. Heb hen alles verteld over jou in Cambodja. Hadden veel respect voor je werk en wat je allemaal doet.
Waren heel belangstellend.
Trouwens de verzorging deze dag en de lunch was uitstekend bij het SIO.
Groeten.
Papa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
