Wat wil je nog meer...

Een kast van een guesthouse met prachtig balkon, een tijfelaar met schone lakens, een kokkin, een schoonmaakster en 3 wachters… Dit klinkt niet echt als het leven van een volunteer die op een houtje zou moeten bijten. Toch is het zo. Althans voor nu. De in country training, ICT, (ook wel inburgeringscursus) is inmiddels begonnen en we zijn verhuisd naar Kampong Cham, waar we onze taaltraining gaan volgen. Een 2,5 uur durende prachtige, soms wat enge busreis, bracht ons 120 km verder. Het zijn hier geen eenzame wegen zoals in Namibia, maar drukbezochte wegen waar je echt geen 120 km per uur kunt rijden. Een prachtige omgeving. Veelal zie je de Mekong langs je heen stromen, huizen op palen, palmen, bananenbomen in overvloed, rijstvelden, tuktuks, motors, fietsters en mensen te voet. Onbeschrijfelijk hoe het er uit ziet. Ik zal proberen een paar mooie kiekjes voor jullie te maken om jullie een impressie te geven.
Morgen gaat het eerste deel van de taaltraining beginnen. 9 dagdelen Khmer leren (ook op zaterdag) De groep is in tweeen gedeeld, dus het worden intensieve uurtjes. Ik zit met Collette en Tania in de middaggroep. Het zou zo ontzettend leuk en handig zijn als ik het Khmer toch maar een beetje onder de knie krijg.. We zullen zien.

Een kleine terugblijk hoe afgelopen week eruit zag.

Een kleine rectificatie
Ik schreef dat er 5 mensen uit Engeland kwamen, en dat klopt op zich ook wel, maar Trisha is oorspronkelijk Iers en Delia een Aussie. Moest dat toch volgens hen ff goed benoemen, dus bij deze!!

Cyclotour
Afgelopen zaterdag zijn we per cyclo Phnom Phen wezen verkennen. Een manneke die jou de hele dag, in zijn bakkie rondfietst. En er ook nog wel plezier in heeft ook, want er wordt constant gelachen, ws uitgelachen, gepraat en gekeken. Competitiestrijd was er ook nog wel een beetje onderling, want al te graag fietste een ieder de ander eruit. Phnom Phen heeft twee prachtige markten waar ik me flink kan gaan uitleven. Alles is er te krijgen en met een beetje geluk voor weinig. Het verkeer is een ander verhaal. Regels zijn er wel, maar worden niet echt gehandhaafd. Wie het brutaalst met de meeste lef is gaat eerst en alles gaat kris kras door elkaar. Niet voor niets dat er ook veel verkeersongelukken zijn. En toch is het prachtig. De cyclo’s die toch wel onderaan in de rang staan, krijgen het wel voor elkaar om op een meest drukke kruising als eerst voor te gaan. Wat te doen, gewoon je krachten bundelen en saam er voor gaan….
Inmiddels heb ik het zelf aangedurfd om per fiets Phnom Phen in te gaan. Best een uitdaging om heelhuids weer thuis te komen!

Tuol Sleng
Cultureel inmiddels ook al mijn best gedaan. Om de geschiedenis die Cambodia heeft geschreven te begrijpen en vooral te voelen zijn Delia, Collette en ik afgelopen zondag naar het genocide museum Tuol Sleng geweest. De voormalige Rode Khmer S-21 gevangenis. Zo ontzettend indrukwekkend en afschuwelijk. Ongeveer 10.499 (kinderen niet meegerekend) voornamelijk Cambodians zijn hier gevangen geweest en geexecuteerd. Aangezien ik in groep 7 de gevangen poort in Den Haag al gruwelijk vond, kun je voorstellen wat dit met mij deed!

Inmiddels lopen we hier 6 uur op jullie voor. Best raar, als ik ’s ochtends opsta begint bij jullie net de nacht en ga ik slapen is het vroeg in de aaf in NL. Was de 1e keer ook best teleurgesteld toen ik eindelijk eens online was, er praktisch niemand op de MSN was ;-)….
Een week geleden begon ik aan mijn avontuur, met natte ogen en toch wel gemengde gevoelens afscheid genomen. Inmiddels zijn de tranen gedroogd en neemt plezier en genot de overhand. Gelukkig klikt het goed binnen onze groep. Dat maakt het genieten ook al een stuk makkelijker.

Veel liefs en een dikke kleffe zweet zoen van mij. Tis super leuk om al jullie reacties te lezen! X