Ochtend perikelen

6.41 uur is het als mijn alarm gaat… Moet er echt uit. Ondanks dat ik al vele keren wakker ben geweest, is mijn bedje me toch echt te lief om deze al om 6 uur te verlaten. Mijn geliefde buurvrouw, die ik overigens niet persoonlijk ken, is een van de oorzaken dat ik elke ochtend voor de wekker al gewekt ben.. Zij begint namelijk elke ochtend, stipt om vijf uur te vegen, tevens heeft zij een nogal luidruchtig gezin! Bestaande uit een elftal keffende bastaard hondjes . De gedachte om een kattapult aan te schaffen, of een maisschieter te maken is vaak door mijn gedachten geschoten. Niks is namelijk prettiger dan gewekt worden door keffende, jankende hondjes, met de nadruk op JES om vijf uur in de ochtend!
Snel een koude douche, water koken voor een kop koffie en een fruit ontbijtje. En dan haasten want het is alweer bijna half 8, hoogste tijd om op mijn fietsje te springen en richting werk te gaan. Een ritje van pak hem beet 7 minuten langs de Mekong.
Als ik ons ‘kantoor’, (lees kamertje van 12 vierkante meter, waar we momenteel als we pech hebben met 5 man moeten vertoeven) op de maternity afdeling binnenkom lopen de pareltjes zweet langs mijn hoofd en rug.. ff bijkomen om dan te bekijken wat de dag ons gaat brengen.

Zit inmiddels al zo’n 10 minuten te pijnzen hoe ik kort maar bondig kan uitleggen hoe een dag er uit ziet zonder er een ellelang verhaal van te maken en dat het ook nog eens begrijpelijk is voor jullie. Kom tot het besluit dat dat ingewikkelder is dan gedacht. En omdat het hoogtste tijd is dat ik weer eens wat van me laat horen, besluit ik nu dat het geen gedetailleerde beschrijving gaat worden, maar een korte vooruitblik op de week die komen gaat. (lees de week die inmiddels bijna gepasseerd is)

Deze week staat in het teken van de primary nurse studenten. Deze kids krijgen 1 jaar onderwijs, met drie stages, waarna ze aan het werk moeten als nurse.. Hoezo een beperkte opleiding. Afgelopen donderdag en vrijdagmiddag hebben Susan (mijn lieve VSO moeder en kind adviseur collega) en ik 43 studenten van een communicatie workshop voorzien. Als resultaat van de workshop moeten ze deze week, een opdracht uitvoeren in de praktijk. Dus 43 studenten opvolgen… das best tijdrovend, maar ontzettend leuk.
Tevens probeer ik een proposal te schrijven om wat geld los te krijgen. Komend jaar willen we namelijk 22 plegen en 2 doctors op training sturen. Het grootste gedeelte fonds, voor 16 plegen en 2 doctors, is binnen gehaald door een lokale NGO, CMSSO, waarmee ik een nauw samenwerk, maar helaas moet er voor de overige 6 plegen nog fonds geworven worden.

PS. Het is nu echt regenseizoen... Wakker worden met een grijze lucht, doet verdacht veel denken aan NL en dan regen, de hele dag regen. Alles is vochtig en klam. Pfieuw wat is het leven zwaar. En hoe heerlijk is het om af en toe ff te klagen.

Veel liefs en een dikke zoen:-)