Ik ben Tante
Door: Emily
Blijf op de hoogte en volg Emily
23 November 2008 | Cambodja, Kratié
Ik ben TANTE!! Nee, Lori heeft geen kindje gekregen, maar een van mijn liefste vriendinnetjes, Kauna, in Namibia heeft een half jaar geleden een kindje gekregen. En aangezien zij mij als zus beschouwd, mag ik mezelf dus nu tante noemen. Mijn nichtje is 7 mei jl geboren en is genaamd: Selma Elago Ngendinaa. Ngendinaa betekent because I have Jesus I wont fear anything.
Drie weken mocht ik weer ff terug zijn bij al mijn lieve schatten in Namibia en het was HEERLIJK! Fijn bijkletsen met Martha, Kauna, Olivia en alle andere lieverds op Penduka en het weerzien van vele andere lieve vrienden. Zoals altijd een bliksem bezoek aan de TB projecten, voornamelijk om mijn eigen kliniek van destijds te bezoeken, want nog altijd werkt Namolo, degene die ik destijds heb opgeleid in het TB programma. Trots, trots, trots. Per toeval liep ik ook een van de verpleegkundigen waar ik in 2002 mee heb gewerkt tegen het lijf.
Het hoogte punt was uiteraard het bezoek aan Martha’s familie in het Noorden van Namibia en de school die we aan het bouwen zijn. Overladen zijn we weer afgereisd richting Omisha. Een prettige bijkomstigheid was dat ik na 1 jaar niet rijden, nog steeds instaat was om een auto te besturen en wel aan de linkerkant van de weg. Weer hereningd met alle lieve, mooie schatjes in Martha’s kraal. Iedere keer weer als je er komt is er wel wat uitbreiding van de kroost. Zo ook deze keer. Tela en Etuna. Wat groeien kinderen toch bijzonder hard. Gelukkig verkeerden ze allemaal in blakende gezondheid en ondanks dat alle kids een beetje ouder zijn, en knuffelen eigenlijk voor sommigen niet stoer meer is (lees voornamelijk de jongens), weerhield het uiteindelijk niemand. Iedere avond onder een heldere onbeschijfelijke sterren hemel werd er als vanouds gezongen en gedanst. Dit blijft adem benemend.
Het ontvangt op de school was ook wederom zo speciaal. 200 kinderen die je ontvangen met een welkomstlied blijft toch kippenvel geven. En dan alle dans en drama wat er speciaal voor jou is voorbereid is met geen pen te beschrijven. Liedjes waarin jouw naam voorkomt, een drama waarin nagespeeld hoe het ooit begonnen is dat we nu een school aan het bouwen zijn.. En dat in de beleving van kinderen. Super bijzonder. Overladen met mooie tekeningen en woorden vol met lof.. Ik zal proberen om ook een paar filmpjes te plaatsen van de school kinderen. Jullie zullen genieten…
De school zelf schiet flink op. Het is een heel mooi project geworden, een echt community based project, geleid door Andre, een man die vol met passie werkt aan dit project. Andre leidt aldaar jongens en meisjes uit het dorp op om mee te helpen bouwen aan de school. Zo vertelde hij dat er maar 2 gediplomeerde bouwvakkers rondlopen en alle andere werkers zijn lokaal opgeleid. En bleek iemand niet geschikt te zijn voor een bepaalde taak, dan wordt er wel weer een andere taak gezocht. De verwachtingen zijn dat eind dit jaar de school af zal zijn. Wat betekent dat de kids in het nieuwe schooljaar, januari, hun intrek kunnen nemen. En dat er een grote officiele, feestelijke opening gepland moet gaan worden!!
Drie weken voorbij gevolgen, maar genoten van iedere seconde. De derde dag voor vertrek was de steen in mijn maag al weer voelbaar. Tranen konden niet uit blijven. Afscheid nemen blijft iets waaraan ik nooit zal kunnen wennen!
Papa, Mama, Anna, Annemarie, Mariekje, Hilde, Laura en Esther heel veel lieve groetjes en dikke knuffels van alle kids, leraren in Omisha en vrouwen op Penduka!
En uiteraard veel liefs van mij.
Drie weken mocht ik weer ff terug zijn bij al mijn lieve schatten in Namibia en het was HEERLIJK! Fijn bijkletsen met Martha, Kauna, Olivia en alle andere lieverds op Penduka en het weerzien van vele andere lieve vrienden. Zoals altijd een bliksem bezoek aan de TB projecten, voornamelijk om mijn eigen kliniek van destijds te bezoeken, want nog altijd werkt Namolo, degene die ik destijds heb opgeleid in het TB programma. Trots, trots, trots. Per toeval liep ik ook een van de verpleegkundigen waar ik in 2002 mee heb gewerkt tegen het lijf.
Het hoogte punt was uiteraard het bezoek aan Martha’s familie in het Noorden van Namibia en de school die we aan het bouwen zijn. Overladen zijn we weer afgereisd richting Omisha. Een prettige bijkomstigheid was dat ik na 1 jaar niet rijden, nog steeds instaat was om een auto te besturen en wel aan de linkerkant van de weg. Weer hereningd met alle lieve, mooie schatjes in Martha’s kraal. Iedere keer weer als je er komt is er wel wat uitbreiding van de kroost. Zo ook deze keer. Tela en Etuna. Wat groeien kinderen toch bijzonder hard. Gelukkig verkeerden ze allemaal in blakende gezondheid en ondanks dat alle kids een beetje ouder zijn, en knuffelen eigenlijk voor sommigen niet stoer meer is (lees voornamelijk de jongens), weerhield het uiteindelijk niemand. Iedere avond onder een heldere onbeschijfelijke sterren hemel werd er als vanouds gezongen en gedanst. Dit blijft adem benemend.
Het ontvangt op de school was ook wederom zo speciaal. 200 kinderen die je ontvangen met een welkomstlied blijft toch kippenvel geven. En dan alle dans en drama wat er speciaal voor jou is voorbereid is met geen pen te beschrijven. Liedjes waarin jouw naam voorkomt, een drama waarin nagespeeld hoe het ooit begonnen is dat we nu een school aan het bouwen zijn.. En dat in de beleving van kinderen. Super bijzonder. Overladen met mooie tekeningen en woorden vol met lof.. Ik zal proberen om ook een paar filmpjes te plaatsen van de school kinderen. Jullie zullen genieten…
De school zelf schiet flink op. Het is een heel mooi project geworden, een echt community based project, geleid door Andre, een man die vol met passie werkt aan dit project. Andre leidt aldaar jongens en meisjes uit het dorp op om mee te helpen bouwen aan de school. Zo vertelde hij dat er maar 2 gediplomeerde bouwvakkers rondlopen en alle andere werkers zijn lokaal opgeleid. En bleek iemand niet geschikt te zijn voor een bepaalde taak, dan wordt er wel weer een andere taak gezocht. De verwachtingen zijn dat eind dit jaar de school af zal zijn. Wat betekent dat de kids in het nieuwe schooljaar, januari, hun intrek kunnen nemen. En dat er een grote officiele, feestelijke opening gepland moet gaan worden!!
Drie weken voorbij gevolgen, maar genoten van iedere seconde. De derde dag voor vertrek was de steen in mijn maag al weer voelbaar. Tranen konden niet uit blijven. Afscheid nemen blijft iets waaraan ik nooit zal kunnen wennen!
Papa, Mama, Anna, Annemarie, Mariekje, Hilde, Laura en Esther heel veel lieve groetjes en dikke knuffels van alle kids, leraren in Omisha en vrouwen op Penduka!
En uiteraard veel liefs van mij.
-
23 November 2008 - 17:23
Betty Spikker:
Hallo lieve Emily,
Wat heerlijk voor je dat je weer even naar Afrika kon gaan. Volgens mij ligt je hart daar en het zou mij niet verwonderen als je na het project in Cambodja weer richting Afrika gaat. Maar ik kan het mis hebben, we zullen het zien. Wat is het momenteel voor een jaargetijde nu in Cambodja? het zal wel geen winter zijn zoals hier, momenteel sneeuwt het hier en buiten wordt het al echt een ansichtkaartje. Het zal wel niet van lanhe duur zijn dus maar snel van gaan genieten en een stevige wandeling maken~!
Emily, fijn dat we weer wat van je hoorden, veel succes en tot het volgende berichtje van jou maar weer!
Veel liefs van Harry en Betty. -
24 November 2008 - 12:56
Laura:
lieve emily,
ik zie het helemaal voor me als ik je verhaal lees. heerlijk!
ga er nog lekker van nagenieten!en wat is je nieuwe nichtje een prachtmeid!succes weemr met werken in cambodja!
kus Esther en laura -
26 November 2008 - 15:38
Lori:
Mooie foto's hoor, maar wel een dikke baby, dat nichtje van je... -
01 December 2008 - 15:18
Olivia:
Hi dear, I am not fine. about my friend Selma is fired. I miss you a lot
Big hug and big love
Olivia xxxxxx
en ook van Thom en Tineke -
09 December 2008 - 20:52
Emy !!:
He Eem!! Wat je schrijft: wat ontzettend genieten is het van de "speciaal voor Emily-dans" op je filmpje!!
Super leuk om te horen dat je het weer zo fijn hebt gehad in Namibia!
Dikke kus en knuffel (ik ben daar niet te stoer voor...;)... ) van mij!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
