Van Cambodia naar Namibia en weer terug
Door: Emily
Blijf op de hoogte en volg Emily
30 Mei 2009 | Cambodja, Phnom-Penh
Wat ben ik toch een ‘rijk' mens (niet letterlijk nemen, want das niet waar! Wederom mocht ik al mijn lieve schatten in Namibia gaan opzoeken. Echter dit keer zag ik niet zo uit naar de lange lange reis. Stapte met 39 graden koorts het vliegtuig in. Wist niet dat ik me zo ziek kon voelen. Twee uur voordat ik richting het vliegveld moest nog gauw de dokter kunnen zien, om toch voor alle zekerheid medisch advies te vragen. Maar om eerlijk te zijn zou ik ook tegen medisch advies in gaan reizen, want mijn dure ticket zomaar weggooien, deed me te toch een beetje te zeer. Toch was ik wel echt een beetje bezorgd om mezelf. Voelde me flink slecht. Hopelijk geen knokkelkoorts of malaria en dan een tussenstop op Hongkong, wat een checkpoint voor de varkenskoorts is, wat als ze me eruit zouden pikken, met mijn torenhoge temp…
Alles is gelukkig goed gekomen, ben heelhuids, maar gesloopt na een vervelende ellelange reis in Martha’s bed gestapt en daar 3 dagen later pas weer uitgestapt. Vond het toen wel genoeg geweest. Het was de hoogste tijd om te gaan genieten van al mijn lieverds en de laatste dingetjes te regelen voordat we naar het noorden konden vertrekken om aldaar de laatste voorbereidingen te treffen voor de opening van de school!!
Jahhhhh…. Want eindelijk was het zover: DE OPENING VAN DE SCHOOL IN OMISHE. De reden van mijn zo snelle terugkeer naar Namibia. 5 jaar geleden is dit balletje gaan rollen. Een officiele, maar intense brief over deze school in dit dorp is toen uitgegaan naar een mogelijke donor. En nu 5 jaar later staat de school er! Dit betekende natuurlijk feest, maar ook een officiele opening, waarbij de donor, mijn ouders en Christien niet gemist konden worden, want allen hebben zij zich enorm ingezet om dit project te laten slagen. Destemeer, omdat ik besloot NL te verlaten..;-)
Het blijft bijzonder om te mogen leven en genieten met en van de mensen in Omishe. Het was ontroerend om te zien en te horen hoe er met man en macht gewerkt is aan de school onder leiding van Andre Vorster die er voor gezorgd heeft dat het echt community based project is geworden – heel bijzonder. En niet vergeten de opening. De hele gemeenschap, jong en oud, heeft geholpen met de voorbereidingen. De school kinderen hebben zelf een inzamelingsactie op touw gezet om ervoor te zorgen dat er een maal geserveerd kon worden, lees: dat er een koe gekocht kon worden om geslacht te worden, en dat er drankjes waren. Dus met alle kleine beetjes dat men kon missen is er een super feestelijke bijeenkomst georganiseerd.
Indrukwekkende toespraken kleurden de dag. Zang en dans doorbrak de formaliteit en uiteraard moest het lintje geknipt worden. Papa & mama: bijzondere lieve woorden van jullie kant. Dank voor al jullie steun en liefde waar ik me ook bevind op de wereld!
Inmiddels weer alweer 3 drukke dagen in Kratie achter de rug.. Budgetten, budgetten en nog eens budgetten. Heb deze week al een paar keer gedacht dat ik gek ging worden… Adem in, Adem uit, een goede remedie om weer door te gaan. Enigszins fijn om bezig te zijn, brengt het gemis ff weer op de achtergrond, maar moet toch eerlijk zeggen, dat de momentjes thuis, in bed, toch wel moeilijk zijn en mijn hartje toch wel weer ff heel leeg is en vol van gemis. Maar ik weet tijd zal het weer helen, dus ik sla me hier ook wel weer door. Wederom een hele mooie, bijzondere en speciale ervaring en herinnering.!
Alles is gelukkig goed gekomen, ben heelhuids, maar gesloopt na een vervelende ellelange reis in Martha’s bed gestapt en daar 3 dagen later pas weer uitgestapt. Vond het toen wel genoeg geweest. Het was de hoogste tijd om te gaan genieten van al mijn lieverds en de laatste dingetjes te regelen voordat we naar het noorden konden vertrekken om aldaar de laatste voorbereidingen te treffen voor de opening van de school!!
Jahhhhh…. Want eindelijk was het zover: DE OPENING VAN DE SCHOOL IN OMISHE. De reden van mijn zo snelle terugkeer naar Namibia. 5 jaar geleden is dit balletje gaan rollen. Een officiele, maar intense brief over deze school in dit dorp is toen uitgegaan naar een mogelijke donor. En nu 5 jaar later staat de school er! Dit betekende natuurlijk feest, maar ook een officiele opening, waarbij de donor, mijn ouders en Christien niet gemist konden worden, want allen hebben zij zich enorm ingezet om dit project te laten slagen. Destemeer, omdat ik besloot NL te verlaten..;-)
Het blijft bijzonder om te mogen leven en genieten met en van de mensen in Omishe. Het was ontroerend om te zien en te horen hoe er met man en macht gewerkt is aan de school onder leiding van Andre Vorster die er voor gezorgd heeft dat het echt community based project is geworden – heel bijzonder. En niet vergeten de opening. De hele gemeenschap, jong en oud, heeft geholpen met de voorbereidingen. De school kinderen hebben zelf een inzamelingsactie op touw gezet om ervoor te zorgen dat er een maal geserveerd kon worden, lees: dat er een koe gekocht kon worden om geslacht te worden, en dat er drankjes waren. Dus met alle kleine beetjes dat men kon missen is er een super feestelijke bijeenkomst georganiseerd.
Indrukwekkende toespraken kleurden de dag. Zang en dans doorbrak de formaliteit en uiteraard moest het lintje geknipt worden. Papa & mama: bijzondere lieve woorden van jullie kant. Dank voor al jullie steun en liefde waar ik me ook bevind op de wereld!
Inmiddels weer alweer 3 drukke dagen in Kratie achter de rug.. Budgetten, budgetten en nog eens budgetten. Heb deze week al een paar keer gedacht dat ik gek ging worden… Adem in, Adem uit, een goede remedie om weer door te gaan. Enigszins fijn om bezig te zijn, brengt het gemis ff weer op de achtergrond, maar moet toch eerlijk zeggen, dat de momentjes thuis, in bed, toch wel moeilijk zijn en mijn hartje toch wel weer ff heel leeg is en vol van gemis. Maar ik weet tijd zal het weer helen, dus ik sla me hier ook wel weer door. Wederom een hele mooie, bijzondere en speciale ervaring en herinnering.!
-
30 Mei 2009 - 11:29
Dinysia:
Ach lieverd, bijna ontroerend om te lezen hoe het je vergaat aan de andere kant van de wereld. Je slaat je er kranig doorheen, petje af! En wat moet dat een voldaan gevoel hebben dat alles is gelukt, een bewijs dat hard werken loont :)! Ga zo door, dikke kus uit Nederland -
30 Mei 2009 - 12:03
Jeroen:
Geweldig dat je weer naar Namibie kon gaan...
ben je al aan t aftellen voor je trip naar Nederland? PS wanneer vlieg je?
liefs,
jeroen -
02 Juni 2009 - 19:07
Laura:
hee eem,
wat super leuk om weer foto's van omishe te zien, en van martha!! geweldig dat de school nu af is en ontroerend hoe de openingsceremonie was!blijft toch wel heel bijzonder he!kan me goed voorstellen dat het even slikken en omschakelen is om daarna weer terug te zijn in Cambodia.
fijn om weer van je te horen! dikke knuffel uit groningen -
04 Juni 2009 - 18:23
Betty Spikker:
Hoi lieve Emily,
Wat ben je toch een enorme kanjer, wat jij al niet voor elkaar hebt gekregen, echt super goed!! Je ouders zijn ook zo trots op je, terecht natuurlijk, en wat fijn dat ze je op alle mogelijke manieren steunen he?
We willen je ook morgen een hele fijne verjaardag wensen,en alvast een goede reis terug naar Holland!
Veel liefs van Harry en Betty. -
05 Juni 2009 - 09:38
Muur:
Heeeeeeeej wat een mooi verhaal! Goed bezig Eem!! Fijn om de resultaten te zien van je werk...
Heel fantastisch*
Groeten** -
06 Juni 2009 - 15:26
Dorien:
Dag Emily,
Ik sprak je vader net in de supermarkt. Meid wat ben ik toch jaloers op je....
Als je ooit (liefst vandaag nog) iemand nodig hebt die iets daar voor je in het buitenland kan doen in het ziekenhuis, denk aan mij.... en schroom niet om mij te benaderen. Ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil.
Nog van harte met je verjaardag. En je kunt onwijs trots zijn op jezelf!!
Groet van Dorien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
